అనగనగా ఓ పల్లెటూరు. ఆ ఊరిలో ఒక గొప్ప ధనవంతుడు.
పెద్ద భవనం... బోలెడంత మంది పనివాళ్లు... ఇంటినిండా బంధుమిత్రులతో వైభవంగా జీవించేవాడు.
ఆ భవనానికి కొద్దిదూరంలో ఓ పేదవాడు. చిన్న పూరిగుడిసె... వారసత్వంగా వచ్చిన తోట... అందులో పండ్లచెట్లు, పూల మొక్కలు పెంచుతూ వాటి ద్వారా వచ్చే కొద్దిపాటి ఫలసాయంతో పొట్టపోసుకునేవాడు.
ధనికుడికి ఆస్తి ఉన్నా ... కంటినిండా నిద్రపోవడానికి నోచుకోలేదు.
దాంతో అసంతృప్తితో బాధపడేవాడు.
పేదవాడు మాత్రం ఎంతో హాయిగా, ఆనందంగా జీవించేవాడు.
అన్నీ ఉన్న తనకు లేని సంతోషం ఏమీలేని ఆ పేదవాడికి ఎలా దక్కుతోందో తెలుసుకోవాలనుకున్నాడు ధనికుడు.
దాంతో ఓ రోజు పేదవాడి దగ్గరకెళ్లి, అతడి సంతోషానికి కారణమేంటో చెప్పమన్నాడు.
కష్టపడి పని చేయటం, ఉన్నదానితో తృప్తి పడటమే తన ఆనందానికి కారణాలని చెప్పాడు పేదవాడు.
ధనికుడు ఎంతో సంతోషంతో అతణ్ని తన ఇంటికి పిలుచుకెళ్లి, విందుభోజనం పెట్టి, వెయ్యి బంగారునాణాలు కానుకగా ఇచ్చాడు.
ఆ రోజు రాత్రి ధనికుడికి కంటినిండా నిద్రపడితే, తన దగ్గరున్న డబ్బును ఎవరైనా దోచుకుపోతారేమోనన్న భయంతో పేదవాడికి కునుకే కరువైంది.
దాంతో అతడు మర్నాడు ఆ డబ్బు మూటను తిరిగి ధనికుడికిచ్చేసి
వచ్చేశాడు.
ఆ రోజు యథాప్రకారం హాయిగా నిద్రపోయాడు.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
అప్రగల్భస్య యా విద్యా క్రుపణస్య చ యద్ధనం ।
యచ్చ బాహుబలం భీరోః వ్యర్థమేతత్త్రయం భువి ।।
ప్రజ్ఞా పాటవాలు ప్రదర్శింపలేని వాని యొక్క చదువు మరియు పరమ లోభి యొక్క ధనము ఇంకనూ పిరికి వాని యొక్క భుజ బలము ఈ మూడున్నూ ఈ భూమియందు ఎందుకూ కొరగానివి. నిరుపయోగమైనవి. ఆ మూడున్నూ ఈ ప్రపంచమునందు నిరర్థకము, వ్యర్థము.
అనగా తగిన ప్రతిభా పాటవాలు కలిగిన వ్యక్తి దగ్గర వాని చదువుకు రాణింపు ఉంటుంది, వితరణశీలి యైన వ్యక్తి దగ్గర ఉన్న ధనము స్వజనానికి, సహాయం అర్థించిన వారికి మరియూ సంఘానికి ఉపయోగింపబడి ఆ ధనానికే తగిన ఉపయోగత్వం లేదా సాఫల్యత సిద్ధించుతుంది. అలాగే ధైర్యవంతుని వద్ద ఉన్న భుజబలము, శక్తి సామర్థ్యాలు తనకీ, స్వజనానికే కాక సంఘములో నలుగురికీ ఉపయోగకారిగా ఉంటుంది.
