హరి నీప్రతాపమున కడ్డమేది లోకమున | సరి వేరీ నీకు మరి సర్వేశ్వర ||
చరణం
|| నీవు నీళ్ళు నమలితే నిండెను వేదములు | యీవల దలెత్తితేనే యింద్రపదవులు మించె |
మోవ మూతి గిరిపితే మూడు లోకాలు నిలిచె | మోవిబార నవ్వితేనే ముగిసి రసురులు ||
|| గోర గీరితే కొండలెల్ల దెగబారె | మారుకొంటే బయటనే మడుగులై నిలిచె |
చేరి యడుగువెట్టితే శిలకు బ్రాణము వచ్చె | కూరిమి గావలెనంటే కొండ గొడగాయను ||
|| కొంగుజారినంతలోనే కూలెను త్రిపురములు | కలగి గమనించితేనే కలిదోషములు మానె |
రంగుగ నీశరణంటే రక్షించితి దాసులను | ముంగిట శ్రీవేంకటేశ మూలమవు నీవే ||
